در تاریخ دوران قاجار از بزرگمردی با نام میرزا تقی‌خان امیر کبیر یاد میشود که نخست‌وزیر ناصرالدّین شاه قاجار بود. وی که تلاشهای فراوانی در برداشتن فساد درباریان و کارگزاران دولت و پیشرفت کشور کرد، پس از دوران کوتاه 39 ماهۀ قمری صدارت، در پی بدگویی درباریان و خُدخاهی ناصرالدّین شاه، از ریاست برکنار و به کاشان رانده شد. او سرانجام، با فرمان پادشاه و با دست گماشتگان وی، در روز جمعه 19 دی 1230 برابر 16 ربیع اوّل 1268 و 9 ژانویۀ 1852، در گرمابۀ فین کاشان کشته شد.
در تاریخ انقلاب ایران، 19 دی 1356 که قیام مردم قم بر رژیم شاهنشاهی در آن آغاز شد، روزی سرنوشت‌ساز به شمار می‌آید، و در عرصۀ مبارزه با خاندان پهلوی، تمداری با نام اکبر هاشمی بهرمانی رفسنجانی پدیدار شد که پس از پیروزی انقلاب تا درگذشتش، پستهای برجسته و حسّاسی، مانند ریاست مجلس شورا، فرماندهی نیروهای مسلّح، ریاست جمهوری و ریاست مجمع تشخیص مصلحت نظام را، یکی در پی دیگری، در دست داشت.
هاشمی رفسنجانی که هوادارانش وی را سردار سازندگی و امیر کبیر دوران معاصر نامیده‌اند، و خُدش نیز کتابی در بارۀ زندگانی و شخصیّت امیر کبیر با نام امیرکبیر، قهرمان مبارزه با استعمار» نوشته و پخش کرده است، همواره خاهان گفتگو با دولتهای غربی و داشتن رابطه با آنان بود، و تلاشهای پیدا و پنهانش مایۀ امضای پیمان برجام میان ایران و شش قدرت جهانی، به‌ویژه آمریکا، شد، و بنا بر سخن بسیاری از کارشناسان، وی از ستونهای انقلاب ایران به شمار می‌آمد، و مرگش برای انقلاب پیامدهای زیانباری خاهد داشت.
شنیدنی است اگر بدانید، هاشمی رفسنجانی که در کنار زمامداری و تمداری، شناگر چیره‌دستی نیز بود، سرانجام، پس از دوران دراز 39 سالۀ قمری ریاست، بنا بر برخی گزارشها، در عصر یک‌شنبه 19 دی 1395 برابر 9 ربیع آخر 1438، در حال شنا درون استخری در کوشک ناصری، روبه‌روی مجموعۀ کاخ سعدآباد تهران، درگذشت؛ درست هم‌زمان با سالگرد کشته‌شدن امیر کبیر در حمّام فین کاشان و سالگرد شورش مردم قم بر حکومت محمّدرضا پهلوی شاه ایران.
در پیشبینی‌ای چهارپاره برای آیندۀ ایران که در تابستان 1389 هـ.ش پخش کرده بودیم، در بارۀ هاشمی رفسنجانی آوردیم:
ستارۀ بخت مرد سفیدپوش در حال غروب است».
چنانکه می‌دانید، هاشمی رفسنجانی با پشتیبانی از نامزد هواداران و در پی بروز اختلاف بر سر نتیجۀ انتخابات ریاست جمهوری در 22 خرداد 1388 و سخنانی که در نماز جمعه گفته بود، از امامت جمعۀ تهران کناره گرفت و کم کم کنار زده شد، و بخشی از محبوبیّت خُد را نزد برخی گروههای ی در ایران از دست داد، و از آن پس ستارۀ بخت وی، روز به روز و شتابانتر از پیش، رو به تاریکی رفت.
ایران - قم - سیّد سلیمان مدنی تنکابنی - 26 دی 1395
کانال آخراّمان
درباره این سایت